EMMA RUTH LEVIE
donderdag 5 januari 2012
woensdag 4 januari 2012
maandag 2 januari 2012
Toen er rond middernacht een piepklein meneertje op de rand van mijn bed zat vond ik
dat helemaal niet vreemd. Hij zei tegen me dat hij niet kon slapen, en dat hij toen rondjes
was gaan lopen en had besloten om door mijn slaapkamerraam naar binnen te klimmen
omdat hij het er binnen gezellig uit vond zien en omdat hij mijn dekbedovertrek zo mooi
vond. Hij vertelde dat hij hem ook had zien liggen in de winkel en dat hij hem zo graag wou
hebben dat hij er voor is gaan sparen. Na drie en een halve maand gespaard te hebben had
hij eindelijk genoeg geld bij elkaar verzameld, alleen had hij toen zo een vreselijke honger dat
hij in plaats van het dekbedovertrek te kopen, maar liefst zeven haringen met uitjes en zuur is
gaan eten waardoor hij nu minstens weer een maand moet sparen. Het meneertje vertelde me
ook dat hij Kwatko heet. Dat is een afkorting voor klein waterkonijn.
Toen ik zo een anderhalf uur geleden op mijn fiets wou stappen om de dagelijkse ronde te
maken was alles nog in orde. Maar niet veel later ging het mis. Op straat lag er een grote
berg van engelse drop. Wat op zich niet zo verschrikkelijk is, want engelse drop vind ik een
van de smerigste dingen die er bestaat. Wat me wel verontruste was dat er een merkwaardig
jammerend geluid van boven kwam dat duidelijk niet afkomstig was van een vogel, of een
ander boombewonend wezen. Ik keek naar boven en speurde tussen de bladeren. Daar zag ik
twee rode lakschoentjes bungelen. Ik liep er naartoe en zag dat de lakschoentjes bij een
meisje hoorde dat aan haar vlechten in de boom was geknoopt. In bomen klimmen durf ik
niet. Dus zei ik tegen het meisje dat ze nog een paar minuutjes vol moest houden. Ik was
nog niet ver van huis dus haalde in een draf mijn ladder. Ik zette de ladder tegen de boom en
klom. Het meisje was ontzettend blij toen ze de vaste grond weer onder haar voeten voelde.
Nadat ze van de schrik bekomen was vertelde ze me wat er was gebeurd, dat haar moeder
vreselijk kwaad was geworden toen de zak met engelse drop openscheurde. Het meisje had
het niet express gedaan. Ze wou gewoon een dropje pakken, maar door de Parkinson
bewegen haar handen soms wat ongecontroleerd. Ze vertelde me ook dat haar moeder zei
dat de gene die haar zou komen redden haar mocht hebben. Dus, nu heb ik een dochter
Korrellie genaamd. Korrellie staat voor kortzichtig relschopperig liegbeest.
Abonneren op:
Posts (Atom)